Bloemen voor mijn dochter
Als Caroline brieven vindt van een Joodse weduwe uit de Tweede Wereldoorlog, heeft dat grote gevolgen
Sarah Jio is een New York Times -bestsellerauteur. Daarnaast is ze journalist en heeft ze geschreven voor onder andere Glamour, O, The Oprah Magazine en SELF . Haar romans worden in 27 landen vertaald.
Lees verder
Specificaties
ISBN/EAN | 9789022592632 |
Auteur | Sarah Jio |
Uitgever | Meulenhoff Boekerij B.V. |
Taal | Nederlands |
Uitvoering | Paperback / gebrocheerd |
Pagina's | 352 |
Lengte | 215.0 mm |
Breedte | 140.0 mm |
Twee vrouwen zijn met elkaar verbonden door de oorlog, de stad Parijs, een mysterieuze stapel liefdesbrieven en door de tijd Een vrouw komt bij in het ziekenhuis, ze is in de war en lijdt aan geheugenverlies. Ze krijgt te horen dat ze Caroline heet enal jaren een eenzaam en teruggetrokken leven leidt in een appartement aan de Seine. Verder is het enige houvast dat ze heeft wat vage flarden van herinneringen aan een man en een jong kind, en Caroline probeert uit alle macht haar verleden terug te krijgen. Als Caroline naar huis mag, vindt ze daar in een kast een stapel brieven van ene Céline, een jonge weduwe die in de Tweede Wereldoorlog met haar vader en dochter in hetzelfde appartement woonde en die werkte in een bloemenwinkel. Geschokt leest ze over de nazicommandant die Céline chanteerde met haar Joodse afkomst en haar dwong zijn minnares te worden. Over de afschuwelijke dingen die Céline moest doen om haar innig geliefde dochter te beschermen. Naarmate Caroline verder leest, komen er steeds meer herinneringen boven, en langzamerhand realiseert Caroline zich hoe sterk de overeenkomsten tussen haar en Céline zijn. In de pers ‘De structuur versterkt de spanning: hoofdstukken vertellen om en om over Caroline en Cosi. Voeg hieraan toe een flinke dosis romantiek, sympathieke karakters en een prettige schrijfstijl en succes is verzekerd.’ NBD Biblion ‘Sarah Jio staat garant voor meeslepende romans vol spanning en romantiek.’ Libelle ‘Een uitstekend geschreven boek – met heftige passages – dat nog wel even na-echoot.’ Nederlands Dagblad