Buiten de school(m)uren

Ouders wensen het beste voor hun kinderen. In de schaduw van het reguliere onderwijs gaan ze op zoek naar extra vormingskansen: soms als remediëring om de leerachterstand van hun kind in te perken, soms als bijkomende uitdaging. In enkele gevallen zelfs als plaatsvervanging voor de gewone school. Dat is vandaag al een gangbare praktijk in een aantal Aziatische landen. Schoolse competitie en prestatiedrang vormen er de grondtoon van het dagelijkse kinderleven. In Vlaanderen loopt het alsnog niet zo’n vaart. Het vertrouwen in ons onderwijs is nog zeer groot. Maar de druk voor betere schoolprestaties – zowel van het individu als van het systeem – wordt sterk opgevoerd. We stelden ons de vraag of er ook bij ons een tendens is om meer onderwijs buiten de school(m)uren en dus buiten het regulier leerplichtonderwijs te zoeken. En als er zo’n tendens is: - Waarover gaat het dan? - Wie organiseert het? Wie neemt eraan deel? - Wat is de kwaliteit van die initiatieven? Vormen zij een concurrentie voor onze scholen? - Hoe gaan we daar als regulier onderwijs mee om? - Moeten we terugplooien op een basis- of standaardcurriculum, en andere leergebieden of domeinen overlaten aan deze nieuwe vormen van onderwijs? - Met als hamvraag: doet dit geen afbreuk aan het streven naar (kwaliteitsvol) onderwijs voor élk kind? Of zijn er toch voordelen verbonden aan bijkomende instructiemogelijkheden buiten het regulier onderwijssysteem? Dit boek wil een verkennende aanzet geven om directies, leraren, en allen die met onderwijs begaan zijn, te wijzen op het fenomeen van onderwijs buiten de school(m)uren. En hoe we hieromtrent een beleid moeten voeren.