De soep ruikt naar hond

Herinneringen van Indische Nederlanders na de oversteek Wie Indië in de aderen heeft, zal nooit écht met Indië breken. Na de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië kwam er een enorme stroom Indische Nederlanders naar Nederland. Het werd hen bij aankomst echter niet eenvoudig gemaakt. Ze waren bruin en werden met wantrouwen bekeken. Prompt werd er gezegd: 'Ze pikken onze banen en onze huizen in. Ze moeten maar terug naar hun eiland.' De Indische Nederlanders werden - soms vele jaren lang - ondergebracht in gebrekkige pensions en tochtige barakken. Het bleek voor hen lastig aan werk op hun eigen niveau te komen. Maar ze hielden standvastig vol en wenden hier. Al ging dat met veel vallen en opstaan. In dit boek vertellen Indische Nederlanders die als kind de oversteek maakten, hoe hun nieuwe Nederlandse leven er toen uitzag. Het gaat over de kou in Nederland, hoe het op school was, het vreemde Nederlandse eten, de eerste hagel (glasscherfjes uit de hemel), de spelletjes die ze speelden en ook over hoe het oude Indië herleefde bij het oorlogsmonument en bij - soms dementerende -ouders. De herinneringen zijn opgedeeld in thema's als aankomst, wonen, eten/koken, onderwijs, discriminatie en heimwee. Ook vertellen de 'kinderen van deze kinderen'- allen geboren en getogen in Nederland - hoe Indisch zij zich nu (wel of niet) voelen. Ook voor hen geldt: 'Gaan we nu wél of niet op heimwee-reis?' De soep ruikt naar hond is een feest van herkenning, maar is ook een boek vol ontroering en weemoed. Met veel foto's en authentieke documenten. Journaliste Marianne Janssen (1947) werkte vele jaren voor De Telegraaf, o.a. als onderwijsredacteur en columniste. Eerder verscheen haar goed ontvangen boek Anna's oorlog. Ze is nu eindredacteur voor museum MOTI Breda en recensente voor Leeskost.nl.