Een gespierde lafaard

Denken is één. Zeggen is twee. Als het om belang rijke zaken gaat, zoals liefde, macht en lijfsbe houd, is wat we tegen anderen zeggen bijna nooit een waarheidsgetrouwe afspiegeling van wat we denken. In dat opzicht zijn we voor onszelf strenger dan de Russische censuur onder Stalin. Beschaving mondt uit in gelieg en gedraai. Of in zwijgen. Maar er was eens een man die dat niet meer wilde, die wilde zeggen wat hij werkelijk dacht. Die niet half meer wilde zijn maar heel. Hem wachtte een droevig lot. Over die man en zijn arme en liefhebbende vrouw gaat dit boek.