KNIPOOGPOËZIE

Aan mijn voetzolen kleeft de herfst. Ik heb vaak verklaard dat, wat ik schrijf, door iedereen gelezen mag worden. Ik beschrijf geen geheimen of sacrale symboliek. Telkens als ik even opveer moet ik denken aan een haiku. Of aan een huis aan de rand van een afgrond. Met mijn voelsprieten tast ik de ruimte af. De manier waarop zorgt steeds weer voor de nodige ontroering.