Terug naar de Verte

Aan tafel ging het vaak over de oorlog die net voorbij was. Nooit kwam Reina zelf in die verhalen voor. 'Waar was ik toen?' Haar moeder bloosde en antwoordde steevast: 'In De Toekomst.' Ze had geen flauw idee wat ze met die toekomst bedoelde, wat dat woord betekende. Het was zoiets als De Verte waar ze op de step met haar broer mee naar toe mocht. Zijn schooldas wapperde achter hem aan en ze moest zich stevig aan het stuur vastgrijpen om er niet af te vallen. Ze stepten tot waar de weilanden begonnen. Bij het bruggetje begon een zwart sintelpad dat leidde naar de horizon. Daar hield de wereld op. Waar was die beloofde Verte nou? Er ontrolden zich in haar leven steeds nieuwe vertes en er kwamen veel nieuwe herinneringen bij waarin muziek een belangrijke rol speelt. Samen schetsen ze een kleurrijk beeld van een tijd die niet meer terugkomt. En al die vergezichten laten zien hoe mensen worden wie ze zijn en hoe schijnbaar kleine voorvallen bepalend zijn voor ieders toekomst.